Jörmungandr - De Midgardslang
Deze bronzen Midgardslang heeft een doorsnede van 4,5 cm. (incl. zwart verstelbaar textiel koord)
Jörmungandr - Midghardhsormr (Midgardslang)
De Midgardslang (Midghardhsormr, soms ook Jormungand of Jörgmungandr) is als oerslang nagenoeg het grootste en gevaarlijkste monster uit de Noordse mythologie. Hij is één van de drie kinderen van Loki en Angrboða en waarschijnlijk het meest afschrikwekkende.
De Midgardslang is zo enorm groot dat hij in een cirkel om Midgard, de wereld, ligt. Zijn kop reikt tot aan de punt van zijn staart en wanneer hij er in bijt (Net als de Ouroboros) schudt hij van woede, waarmee hij aardbevingen veroorzaakt.
Zijn aartsvijand is Thor, met wie hij tijdens de Ragnarok (het einde der tijden die de eindstrijd is) een strijd op leven en dood zal leveren. Thor had hem al eens bijna gevangen, maar omdat zijn vergezeller bang werd, slaagde hij er niet in het onbeest te doden.
Thor voer samen met de reus Hymir zo ver de oerzee op dat zelfs de reus bang werd. Met een ossekop als lokaas probeerde hij de oerslang te vangen. Toen die beet gaf ze zo'n harde ruk dat Thors vuisten met een klap op het dolboord kwamen. Met zijn asenkracht zette hij zich zo schrap dat hij met beide voeten door de boot ging en ermee op de zeebodem terecht kwam.
Zo trok hij intussen de slang tot de rand. En hoe feller Thor naar de slang in de diepte keek, hoe feller zij gif naar hem terugspoot. Hymir trok wit weg toen de slang over zijn boot golfde. Hij kapte met zijn vismes het snoer door juist op het moment dat Thor zijn hamer in de lucht zwaaide. De slang zonk terug in zee, maar Thor gooide er de hamer achteraan en die sloeg de slang op de bodem de kop af, maar dat is alleen volgens de mensen zo (aldus de Edda), want de slang zou nog leven in de wereldzee. Thor had alleen met zijn hamer het oor van Hymir getroffen, zodat deze overboord sloeg. De voetafdrukken van Thor kan men nog zien in de zee.
De Midgardslang & Ouroboros
De naam ouroboros komt uit het Grieks ουροβóρος en betekent staart-eter. Het is een symbool uit de alchemie, en een van de oudste mythische symbolen ter wereld. Het komt voor in de Azteekse mythologie, de Chinese mythologie en in vele andere. Het is een afbeelding van een slang of een draak die in zijn eigen staart bijt (deze opeet) en op die manier een eeuwige cirkel vormt.
Het symboliseert de cyclische aard van de natuur, het eeuwige terugkeren en de eenheid van alles. In sommige afbeeldingen is de slang half lichtgekleurd (of wit) en half donkergekleurd (of zwart) wat een twee-eenheid voorstelt, zoals Yin Yang. Maar er zijn talloze verschijningsvormen van deze Oerslang. De Noorse mythologie kent ook zo'n slang, hij heet daar Jörmungandr, Jormungand of Midhgardhsormr. En het bekende Indase beeld van Shiva Nataraja staat midden in de cirkelvorm van een Ouroboros.
De slang die haar eigen staart opeet kan worden teruggevonden in het Oude Egypte van circa 1600 v.Chr.. Maar de varkensdraak van de Hongshan cultuur uit 4700-2200 v.Chr. in China is ouder. (猪龍, zhulong, in het Chinees en Pig dragon in het Engels). Ze zijn uit jade en hebben mogelijk hun weg gevonden via de aloude zijderoutes. Uit het Oude Egypte werd het symbool overgeleverd aan de Feniciërs en dan aan de Griekse filosofen, die er de naam Ouroborus ("zelfverslinder") aan gaven.
